Resim

Sulu Boya Resim Tekniğinin Detayları

SULUBOYA TEKNİĞİNİN DETAYLARI

 

Suluboya yapmak için gerekenleri şöyle sıralayabiliriz:

  • Sulu boya ve paleti
  • Kağıt veya başka bir satıh (bez, tahta vb. su emici satıhlar)
  • Sulu boya fırçası
  • Kağıt germek için sert bir satıh (tahta, kontraplak, cam vb.)
  • Kağıt yapıştırmak için bant
  • Sünger, papye kağıdı veya suyu emen kağıt veya bez geniş ağızlı bir su kabı

 

Palet/Gode: Suluboya tekniğinde boyaların karıştırılabilmesi ve istenilen sulandırmanın yapılabilmesi için palet ve gode kullanılır. Tablet sulu boya kaplarının kapları da bu işi görür.

 

Satıh (Zemin): Suluboya yapılacak satıh, sonucun iyi olması için önemlidir. Satıhın emiciliği, gerili olup olmaması, dokusu, kuru veya nemli olması, gibi nedenler boyanın yapacağı lekeyi etkileyebileceğinden, suluboya yapan kişinin deneyimi ve gözlemleri ile ne tür bir leke elde edeceğini araştırması gerekir.

Tek renkle yapılan suluboya türüne Lavi adı verilir. Bu teknikte boya suyla az veya çok karıştırılarak değişik tonlar elde edilir. Tek renk kullanılan kağıtlar sert bir zemin üzerine ıslatılarak yapıştırılmalıdır. Süngerle veya fırçayla nemlendirilen kağıt genişleme yaptığında sert zemin üzerine bantlarla yapıştırılıp kurumaya bırakılır. Kuruyan kağıt küçülerek gerginleşir. Bu kağıt üzerinde isteğe göre; nemliyken veya kuruyken, ya da kuruyan yerler tekrar nemlendirilerek çalışılır. Resim bittiğinde kuruyan kağıt keskin bir uçla kesilerek çıkartılır.

Kağıtta istenen gerilmeyi sağlayan hazır suluboya blokları da vardır. Kenarlarından zamkla birbirine ve en altta sert bir mukavvaya yapıştırılmış bu bloklar çalışma için büyük kolaylıklar sağlar.

Kullanılan kağıtların nitelikleri suluboya resmin kalitesini etkiler. İnce ve kaba pürüzlü kağıtlarda değişik etkiler elde edileceğinden suluboya kağıdının yapılacak resme göre seçilmesi gerekir. Kağıt suluboya yaparken kullanılan malzemeler arasında en dayanıklısı ve aslında resmin ömrünü belirleyen malzeme olduğundan seçimi de çok önemlidir. Suluboya kağıdının en önemli dokuz özelliği şunlardır:

  • Işığı yansıtır
  • Resme bir zemin tonu verir
  • Fırçaya ve göze bir zemin dokusu sağlar
  • Belli bir miktar suyu emer
  • Islatıldığında gerginliğini korur
  • Boyayı iyi tutabilir
  • Fırça darbesinden veya yapıştırıcıdan zarar görmez
  • Kuruduğunda esnekliğini korur, boyutları değişmez
  • Zaman içinde gerginliğini ve rengini kaybetmez

 

Çocuğun yaşı küçüldükçe kağıt boyutu büyümelidir. Yaşla kağıt ölçüsü ters orantılıdır. Ana okulundaki çocuklara mümkün olduğunca büyük kağıtlar verilmelidir. Çocukların kas gelişimleri göz önünde tutulmalıdır. Kağıt olarak da ambalaj kağıdı kullanılmalıdır. Ölçü olarak 50cmx35cm den küçük ambalaj kağıdı kullanılmamalıdır. Çalışma sırasında kağıt yatay bir şekilde tutulmalıdır. Aksi halde boyalar akar ve karışır.

 

Fırça: Suluboyada teknik gereği renkler ne kadar fazla su ile karıştırılırsa, o kadar ışıklı ve aydınlık düşerler. Bundan dolayı suyu tutan büyük fırçalar kulanmak faydalıdır. Fakat bu fırçaların ucunun noktalı olması da unutulamamalıdır. Ayrıca boya, süngerle sürülebileceği gibi püskürtme yoluyla da atılabilir. Boya sürüldüğünde ıslakken fazla suyu veya koyuluğu, emici kağıtlarla alınarak kurutulup renk tonu açılabilir.

Kullanılacak fırça suya girdiğinde sivri uç yapan ve kıvrılmayan tipten olmalıdır. Samur fırçalar sulu boya için en iyileridir. Çalışma türüne göre fırça kalınlığı değiştirilebilirse de 10 numara bir samur fırçayla en ince çizgiler çizilebileceği gibi büyük lekeler de rahatlıkla boyanabilir. Samur fırçalar pahalı olmalarına karşın iyi kullanıldığında bir ömür boyu kullanılabilir. Fırça hiçbir zaman kılları üzerine bırakılmamalı, her zaman temiz kullanılmalı ve kılların kıvrılmamasına dikkat edilmelidir.

Ana okulundaki çocuklara yine kağıt seçiminde olduğu gibi büyük boyda fırçalar verilmelidir.

 

Boya: Suluboya tipleri genellikle çeşitli tabletler biçiminde veya tüp içinde krem halindedir. Kağıt üzerine sürülmüş yoğun renklerden oluşan sulu boyalar pastel veya kalem boya şeklinde kağıda çizilip fırçayla sulandırılarak dağıtılan tipleri de vardır. Bu boyaların şeffaf (transparent) aguarel ve şeffaf olmayan (opak) tempera tipleri bulunmaktadır. Suluboyada beyaz renk genellikle kullanılmaz. Kağıdın beyazlığı beyaz rengin görevini görür. Sürülen renk; su çok boya az olursa şeffaflık çoğalacağından beyazlık çoğalır.

Piyasada satılan suluboya çeşitleri ana okulu çocukları için zararlı olduğundan bunları kollanmamak gerekir. Bunun yerine şişe guaj boyalar sulandırılarak kullanılabilir ya da suluboya hazırlanabilir. Hazırlanan bu boyalar çocuklara boyalar büyük kaplar içerisinde verilmelidir. Basit bir şekilde suluboya yapımı şöyledir:

Tarif No:1

1 Bardak çamaşır kolası

            1 Bardak su

            2 Bardak sıcak su

            1 kahve kaşığı zehirsiz badana boyası

Kola soğuk suda eritilir ve kaynamakta olan sıcak suya eklenir. Karıştırılarak pişirilir. Koyulaşınca ateşten alınır ve boya eklenir.

Tarif No:2

            1 kg toprak boyası

Yeteri kadar sıcak su

Nişasta kolası

10 damla gliserin

Toz sabun

Malzemeler karıştırılarak bir bulamaç haline getirilir. Parlaklık vermek için 10 damla gliserin, kağıdın yumuşaklılığını kaybetmemesi için de bir tutam toz sabun atılır.

 

Suluboya tekniğiyle çalışmak istediğimiz bir konunun, sert bir kalemle önemli noktaları -önemli maslar, başlıca ağırlıklar ve temel çizgiler- çizilir. Bundan sonra hafif bir süngerle kağıt hafifçe ıslatılır. Suluboyanın kağıda iyice yapışabilmesi ve suluboya renklerinin alanın her yerinde aynı dağıtılabilmesi için kağıt ıslatılır. Eğer suluboyayı kuru kağıtta çalışırsak sulu vuruşlar kağıt üzerinde sınırlanacak ve tahditlenecek, yer yer kıyıya doğru çekilen boyalar hiç de güzel görünmeyen renkli boya birikintileri ve çizgiler meydana getirecektir. Bu özellikler suluboyada renk üzerine renk sürmenin zorluklarını meydana çıkarıyor. Kenarlar üzerinde  ayrı fırça vuruşlarıyla boyamak gerekecektir. Önceden de değindiğimiz üzere de suluboya tekniğinin özelliği olarak beyaz kullanmamak gerekir.

Çalışmada tutulacak prensip; öncelikle konunun verdiği koyu olmasını dilediğimiz kısımlardan başlanmalıdır. Bu kısımlar hafifçe çektikten ve kuruduktan sonra, aydınlık kısımları boyayarak, daha sonra da yarım aydınlık kısımların boyanmasıyla resim bitirilir. Resim tamamlandıktan sonra gözümüzde noksanlık hissi yaratan kısımlar bulunabilir. Burada son bitirme işlemi olarak bazı çizgilerin ve detayların şiddetlendirilmesi gerekir. Bu en son rotüşler yapılırken bitmiş ve boyanmış olan kısımları, masları değiştirmemek lazımdır. Eğer bitmiş kısımlar (maslar) üzerinde oynayacak veya değiştirecek olursak resim kirlenir ve aradığımız şeffaflığı kaybeder.

Suluboya resim, çabuk not alma tekniklerinden birisidir. Fakat tatminkar ve mecnun edici bir sonuç için, hiç şüphesiz çok pratik ve tecrübe yapmaya ihtiyaç vardır.

Ana okulu dönemindeki çocuklar ise bir masal anlatarak, bir müzik parçası söyleterek, dinleterek çalışmaya yöneltilir. Ya da çocuğun istediği şeyleri yapmasına olanak sağlanır. Her öğrenciye boyaların nasıl kullanılacağını, fırçanın nasıl temizleneceğini öğretmek gerekir. Fırçayı temizlemeden başka bir renge karıştırmamaları hususu alışkanlık oluşturuncaya dek çocuklar uyarılır.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu